Badania naukowe

Białka trudne do celowania

Ponad 80% ludzkich białek, w tym wiele istotnych czynników odpowiedzialnych za rozwój nowotworów, nie może być modulowanych za pomocą konwencjonalnych leków, takich jak inhibitory enzymów. Dlatego bardzo potrzebujemy nowatorskich podejść do dezaktywowania takich białek i leczenia związanych z nimi zaburzeń.

Interesuję się szczególnie nową strategią zwaną celowaną degradacją białek, podejściem, które pozwala na degradację problematycznego białka za pomocą tzw. degraderów. Te związki chemiczne selektywnie przekierowują istniejący w komórkach system odprowadzania odpadów, pozwalając nam całkowicie pozbyć się chorobotwórczego białka.

Degradery i kleje molekularne

Kleje molekularne to związki chemiczne, które mogą "skleić" ze sobą dwa białka. Kleje które badam, nazywane degradującymi klejami molekularnymi, działają analogicznie, ale w kontekście specjalnych białek: efektywnie sklejają one docelowe, chorobotwórcze białko z ligazą ubikwitynową, enzymem, który oznacza białka do proteasomalnej degradacji. W efekcie prowadzi to do zniszczenia docelowego białka przez komórkę.

Sławny lek na nowotwory krwi lenalidomid (Revlimid), obecnie w pierwszej piątce na liście najbardziej dochodowych leków na świecie, funkcjonuje właśnie w ten sposób, ale jego mechanizm działania został odkryty dopiero wiele lat po jego wprowadzeniu na rynek. Znamy kilka innych przykładów degradujących klejów molekularnych, ale takie związki chemiczne były dotychczas odkrywane zupełnie przypadkowo. Moje badania mają na celu umożliwienie odkrywania, a nawet racjonalnego projektowania klejów, które staną się skutecznymi terapeutykami. W tym celu pracuję nad identyfikacją kolejnych przykładów klejów molekularnych i, poprzez wizualizację kompleksów "sklejonych" przez te związki, zrozumieniem, w jaki sposób te związki modyfikują interfejsy białko-białko na poziomie molekularnym.

Degradery cykliny K

Moje najnowsze publikacje eksplorują różne metody prospektywnego klejów molekularnych. Opisujemy też odkrycie nowych, nietypowych klejów, które degradują cyklinę K, ważny cel terapeutyczny w onkologii i nie tylko.

Celowanie w czynniki transkrypcyjne

Oprócz mojego głównego projektu doktorskiego, brałam także udział w badaniach nad tym, jak czynniki transkrypcyjne (i inne białka wiążące DNA) oddziałują z DNA i kofaktorami w kontekście chromatyny. Skłoniło mnie to do rozwinięcia żywego zainteresowania terapeutycznym celowaniem w czynniki transkrypcyjne.

Wywiad z PAP

Wywiad (link) z Polska Agencja Prasowa o publikacji.